สุดทางบูรพา...
เขียน ที่ มลรัฐ..ราชประสงค์..
ถึงมานี.ปิติ และชูใจ
ตอนนี้เราปราบดาภิเษกตัวเองขึ้นมาเป็นผู้ว่าการรัฐเรียบร้อยแล้ว..
ใช้นกทืดทือเป็นสัญลักษณ์เพราะกำนันเขาใช้นกหวีด
เสียงมันแหลมมากเรามะชอบ...เราว่านกทืดทือเสียงเพราะกว่า...เราเลยเอานกทืดทือ.."เอา"คำนี้ไม่ได้หมายความว่า
"เอา"อย่างเดียวกับอีนายกปูแห่งปะเทศ
ล้านนาห่าเหวและเมืองเชียงรายหำเขียวของพวกมัน..
แต่ของเราเอาเป็นคำกิริยา..ต้องทำท่าประกอบ
ตอนนี้..จักวาลที่เราอยู่กำลังเป็นมิคสัญญี..
เพราะลัทธิดอ.แดง..กำลังอวดอ้างอิทธิฤทธิ์..ถึงขนาดห้าม
พวกตัวเองไม่ให้ไปหาหมอ..เพราะคิดต่างกะพวกมัน
หมอฟังแล้วก็สรวญเส..บอกว่าดี..
งานพวกกูจะได้น้อยลงมั่ง..
แล้วก็สราญรมณ์นึกชมความโง่ของพวกมัน...
มันบอกหมอต้องมาจากการเลือกตั้ง..ฝ่ายเจ้าแก่..
ได้ยินข่าวนี้เคี้ยวเอื้องแล้ว่า อีพวกเหี้ย...
เออแน่ะ...ลืมเลย..ตอนนี้เมืองเรามีโรคร้ายระบาดหนัก
เชื้อรุนแรงแลหมอก็หมดทางเยียวยา..เขาว่ามันเป็นไวรัส
ใครติดเชื้อเข้าไปเหมือนคนโดน"ของ"
มักพร่ำเพร้อประเจิดประเจ้อ..ไร้สาระเหมือนไม่เต็มเต็ง
บ้างก็ถ่ายรูปตัวเองใส่เข้าไปในไวรัสตัวนี้..
บางก็เขียนเรื่องประจำวันของตัวเองใส่เข้าไปในไวรัส
ให้คนอื่นดู...คนดูชอบใจไม่ชอบใจก็กดปุ่ม..รูปหัวแม่โป้ง
ไม่ได้แปลว่าโป้งเหมือนชูใจชอบทำใส่เรา แต่แปลว่าชอบ
เราเองก็เผลอไปติดเชื้อมานิดหน่อย..ตอนไปเดินห้าง
ตอนนี้กำลังหายามาทาอยู่..คงจะหายขาดเร็วนี้แหระ..
อ้อ..ขอพาเจ้าแก่ไปกินหญ้าก่อนนะ..
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น